Review: Little Feat – Sam’s Place
Little Feat – Sam’s Place
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Hot Tomato Productions
Release: 2024
Tekst: Joop van Rossem
Bij het noemen van de naam Little Feat denk je niet meteen aan blues. Toch is het die muziekstijl die je krijgt voorgeschoteld op hun nieuwe langspeler ‘Sam’s Place’, het eerste nieuwe materiaal van de groep sinds twaalf jaar. Anno 2024 bestaat Little Feat, al in 1969 opgericht in Los Angeles, uit de oud-gedienden Bill Payne (toetsen, zang), Fred Tackett (gitaar, zang), Kenny Gradney (bas) en Sam Clayton (zang, percussie); voor Scott Sharrard (gitaar, zang) en Tony Leone (drums, zang) is het album hun debuut op een geluidsdrager.
Een bluesalbum dus, acht covers en één eigen compositie, opener Milkman. En om maar meteen met de spoiler alert in huis te vallen: graag had ik meer eigen werkjes willen begroeten, want dit nummer smaakt absoluut naar meer. Naar verluidt werkt het gezelschap aan een nieuw album met louter eigen composities dat we in 2025 mogen verwachten.
Is ‘Sam’s Place’ daarmee een ondermaats product ? Zeer zeker niet, want de mannen hebben niet gekozen voor doodgecoverde liedjes, met uitzondering dan van het afsluitende, live opgenomen Got My Mojo Working, dat wat mij betreft achterwege had mogen blijven.
Voor het eerst neemt Sam Clayton alle leadzang voor zijn rekening en het moet gezegd: hij kwijt zich prima van die taak. Zoals in Muddy Waters’ Long Distance Call (met co-vocaliste Bonnie Raitt), Willie Dixons Don’t Go No Further, het ook uit Waters’ koker stammende Can’t Be Satisfied, Walter Jacobs’ Last Night en Bobby Charles’ Why People Like That.
Ten slotte: complimenten voor de fraaie hoes van vaste tekenaar Neon Parks, helaas sinds 1993 niet meer onder ons.
Tracks:
01. Milkman
02. You’ll Be Mine
03. Long Distance Call
04. Don’t Go No Further
05. Can’t Be Satisfied
06. Last Night
07. Why People Like That
08. Mellow Down Easy
09. Got My Mojo Working (live)
Website: https://www.littlefeat.net/