Steven De Bruyn – The Eternal Perhaps
Format: CD – Digital / Label: Dox Records
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
Bluesliefhebbers moeten Steven De Bruyn kennen van zijn harmonicaspel in bands als El Fish en the Rhythm Junks.
Nu komt Steven op de proppen met een soloalbum en dat is een zeer gedurfde zet van Steven. Gedurfd omdat Steven zich op dit album niet alleen beperkt tot de blues maar ook alle ruimte geeft voor jazz, filmische muziek en noises. Ook is het gedurfd dat hij zijn harmonica af en toe flink door een vervormer haalt en dat hij zijn basharmonica als een didgeridoo-achtig instrument gebruikt.
Naast Steven kom je op dit album zangeres Annelies van Dinter, van de band Echo Beatty, en de van the Rhythm Junks bekende contrabassist Jasper Hautekiet.
De basharmonica opent Paradise Blue met haast didgeridoo-achtige klanken waarover Steven op zijn harmonica soleert. Qua sfeer en geluid is dit nummer vergelijkbaar met Toots Thieleman’s soundtrack voor de film “Turks Fruit” met dat verschil dat Steven op een gegeven moment los gaat op zijn “distorted” harmonica.
In Maurice The Boss (cat) wordt Steven begeleid door de jazzy contrabas van Jasper Hauteliet. In dit nummer krijgt Steven het voor elkaar om op zijn harmonica te klinken als de trompet van Miles Davis, ten tijde van diens “Ascenseur Pur L’Échafaud” album.
Steven blijkt ook te kunnen zingen in Aanspraak, met een tekst van de Zuid-Afrikaanse dichter Ronelda Sonnel Kamfer. Een nummer met de pompende contrabas en basharmonica als stuwende kracht.
8 Wrap is een pompende rauwe harmonicablues met een lui pompende contrabas en zwoegende kreunende harmonica en ontregelende noises.
Sometimes heeft de sfeer van een statig barokorkestje, dat voor deze keer uit hoekig riffende harmonica’s bestaat met dEUS-achtige zang. In Onderweg #2 heerst een “Once Upon A Time In The West” sfeertje met een rauwe desolate harmonica, die opgenomen lijkt op het perron van een verlaten trein-of metrostation.
De pompende basharmonica veroorzaakt in BXL Midi wederom een hypnotiserende didgeridoo sfeer waarover Steven zijn harmonica bluesy laat huilen en waarin langzaam een haast Bill Laswell-achtige dubswing ontstaat. BXL Midi is trouwens, volgens mij, de Franse benaming voor het spoorwegstation Brussel-Zuid.
Our Dream klinkt alsof zangeres Annelies van Dinter loom jazzy swingend over een grindpad loopt met een broeierig vervormde harmonica en een warme jazzbas als begeleiders.
Onder De Regen is een tekst van Elvis Peeters, begeleid door een batterij broeierige bluesharmonica’s en de zwoele zang van Annelies. Ik ga trouwens de tekststrofe “je ruikt als iemand die nat is van de regen” eens als versier tekst gebruiken. Een schurend ritme wordt in Ancient Memory gebruikt als basis voor een zeer bluesy, en vervormd, klinkende harmonica.
De afsluiter Stevo Wonder is een lui pompende rauwe harmonicablues met zeer diepe basharmonica klanken.
Ik neem mijn pet diep af voor deze gedurfde, en dus zeer avontuurlijke, klanken van Steven De Bruyn.
Tracklist:
01. Paradise Blue
02. Maurice The Boss (cat)
03. Aanspraak
04. 8 Wrap
05. Sometimes
06. Onderweg #2
07. BXL Midi
08. Our Dream
09. Onder De Regen
10. Ancient Memory
11. Stevo Wonders
Website: Steven De Bruyn