Kim Wilson – Take Me Back! (The Bigtone Sessions)
Format: CD – Digital / Label: MC Records – Continental Record Services
Release: 2020
Tekst: Fons Delemarre
In 1999 verscheen er een bluesalbum, getiteld: ‘Blues, Blues, Blues’ van The Jimmy Rogers All Stars Blues Band. Het was in meerdere opzichten een bijzonder album. Niet zozeer vanwege de titel, want het was inderdaad alles blues, blues, blues dat de klok sloeg.
Wél vanwege het label (Atlantic), een label dat niet echt bekend staat als gespecialiseerd in blues. Wél staat Atlantic vrijwel altijd garant voor kwaliteit. Bijzonder was ook de schier eindeloze lijst van (zeer) grote sterren, die met hoorbaar plezier meedoen op het album van Jimmy Rogers, die kort voor het verschijnen van het album overleden is. Eric Clapton, Lowell Fulson, Jeff Healy, Mick Jagger, Taj Mahal, Jimmy Page, Robert Plant, Keith Richards en Stephen Stills, ze deden allemaal mee. ‘Blues, Blues, Blues’ is een geanimeerd en enthousiast album met goudeerlijke blues dat ik –spreekwoordelijk- grijs gedraaid heb. Vanwaar deze inleiding?
9 oktober verschijnt ‘Take Me Back!’, het zevende solo-album van Kim Wilson. Op het album staan, naast zes originals van Wilson, vier nummers van James A. Lane, aka Jimmy Rogers. Wilson heeft deze muzikant –terecht- hoog zitten. Op zijn puike, no-nonsense bluesalbum ‘Take Me Back!’ laat Kim Wilson ook nu de zeer eigen vertolking van Chicago/Texasblues horen die hij al jarenlang vertolkt. Energiek, regelmatig met een vette shuffle en met een uiterst herkenbaar mondharmonicageluid. Op ‘Take Me Back!’ laat hij horen welke muzikanten hem inspireren (Jimmy Rogers, dus) en waar hij (Kim Wilson) al jarenlang zijn muzikale mosterd haalt.
‘Take Me Back!’ klinkt zeer ‘vintage’, ook door de gebruikte opnamestudio (in de woorden van MC Records: ‘Big Jon Atkinson‘s ultra-authentic Big Tone Studios), gecombineerd met de keuze voor ‘ouderwetse’ opnametechnieken als ‘mono’ en alles live spelen in de studio; dus zonder overdubs. Gelukkig levert dat alles onvoorwaardelijk authentieke blues op, ingekleurd à la Kim Wilson.
Wilson, in 1974 ‘co-founder’ en tot op de dag van vandaag ‘the voice and soul’ van The Fabulous Thunderbirds, was de afgelopen jaren te vinden op albums van muzikanten als Peter Frampton, Budy Guy, Eric Clapton en Paul Simon.
Mark Knopfler, toch niet écht een bluescrack, riep zijn hulp in voor zijn album ‘Privateering’ (2012), waar Wilson op een aantal nummers zijn partijtje meeblaast op mondharmonica.
Tot slot nog één stukje ronkend proza van MC Records.
‘Take Me Back is deep, authentic, and filled with the gut-wrenching blues sounds Kim has made famous for over 40 years. Recorded live in the studio, in mono, Kim delivers the blues as his heroes did in the golden age of the genre in the 1950s. Kim and his all-star band muscle through 16 tracks with some new Wilson songs and a mix of some great blues and R&B gems by the likes of Jimmy Rogers, Jimmy Nolan, Larry Williams and more’. Mooi gesproken.
‘Take Me Back!’ is verplichte stuff voor de liefhebbers van (h)eerlijke blues! Gelukkig is de stuwende, stampende rock van de Thunderbirds ook te vinden op het album.
Slow Down van Larry Williams spat heerlijk uit de speakers en doet de gedachten moeiteloos afdwalen naar het vroege werk van de band waarmee Wilson zijn doorbraak verwezenlijkte.
Tracks:
01. You’ve Been Goofin’ (Jimmy Nolen)
02. Wingin’ It (Kim Wilson)
03. Fine Little Woman (Kim Wilson)
04. Slow Down (Larry Williams)
05. No Place To Go (Chester Burnett)
06. Strange Things Happening (Percy Mayfield)
07. Play Me (Kim Wilson)
08. If It Ain’t Me (James A. Lane/Jimmy Rogers)
09. Strollin’ (Kim Wilson)
10. The Last Time (James A. Lane)
11. Money, Marbles and Chalk (James A. Lane)
12. Take Me Back (Walter Jacobs)
13. Rumblin’ (Kim Wilson)
14. I’m Sorry (Kim Wilson)
15. Goin’ Away (James A. Lane)
16. Out Off the Fryin’ Pan (Kim Wilson)
Website: Kim Wilson – Facebook