John Blues Boyd – What My Eyes Have Seen
Format: CD – Digital / Label: Gulf Coast Records
Release: 2020
Tekst: Gerrit Schinkel
De Amerikaanse singer-songwriter John Blues Boyd wordt in 1945 in Greenwood, Mississippi, geboren. Op zijn 7e plukt hij katoen op grote katoenplantages en neemt in 1963 deel aan de Freedom Mars van dominee Martin Luther King. Boyd steunt de beweging voor de burgerrechten en komt op voor de rechten van de zwarte bevolking van de VS, hetgeen hem niet door iedereen in dank wordt afgenomen.
Hij is getuige van de moorden op John F. Kennedy (1963), Malcolm X (1965) en Martin Luther King (1968). Hij verhuist op een gegeven moment met zijn geliefde Dona Mae naar Californië en leidt daar een goed leven.
Bij Gulf Coast Records is men onder de indruk van de vocale kwaliteiten van John Blues Boyd en begin maart verscheen op dat label zijn nieuwe album ‘What My Eyes Have Seen’. De titel zegt het al een beetje want het album staat vol van zijn herinneringen.
In het openingsnummer, de Chicagoblues In My Blood zingt Boyd dat de blues in zijn bloed en in zijn DNA zit. In vijf korte stukjes (My memory) vertelt hij, begeleid door orgel en gitaar, gebeurtenissen uit zijn bewogen leven.
What My Eyes Have Seen, het titelnummer met een indringende gitaarsolo, is een funky soulballad over diverse onrechtvaardigheden die Boyd in zijn leven heeft gezien.
In de bluesstomper I Heard The Blues Somewhere verhaalt Boyd hoe hij, zittend in zijn stoel, de blues ontdekte. Ryan Walker scheurt op zijn mondharp en het orgel doet de rest.
Een fantastische orgelsolo is daarna ook te horen in On The Run, waarin Boyd teruggaat naar 1963. Indrukwekkend mooi is de slowblues Her Name Was Dona Mae, waarin Boyd zijn eeuwige liefde voor zijn overleden vrouw Dona Mae bezingt.
Een radiostem zegt aan het begin van Why Did You Take That Shot dat Martin Luther King is doodgeschoten. In deze dramatische slowblues vraagt Boyd zich af waarom James Earl Ray de schoten heeft gelost die een einde maakten aan het leven van de voorvechter van burgerrechten voor de Afro-Amerikanen. Een ontroerend nummer met mooie baslijnen, blazers, een schitterende orgelsolo en een fraaie gitaarsolo.
In Oh California!, met een scheurende saxsolo en een orgelsolo, brengt Boyd een ode aan de blues van California Hij is van mening dat men in California de blues net zo goed kan spelen als in het zuiden van de VS.
Na de gruizige swingende boogie That Singing Roofer vertelt Boyd in de lange emotionele slowblues Forty Nine Years het levensverhaal van hem met zijn geliefde Dona. Hoe hij haar na 49 gelukkige jaren moest begraven en hij vraagt zich vertwijfeld af hoe het nu verder moet met zijn leven.
Het album wordt afgesloten met het funky I Got To Leave My Mark. De zang van Boyd doet mij ook hier soms weer denken aan die van Albert King. Een lekkere afsluiter met flonkerend pianospel, een saxofoonsolo en vette gitaarlicks.
Conclusie:
John Blues Boyd heeft mijn hart gestolen met dit ontroerend mooie album ‘What My Eyes Have Seen’.
Tracks:
01. In My Blood
02. My Memory Part. 1
03. What My Eyes Have Seen
04. I Heard the Blues Somewhere
05. On the Run
06. My Memory Part 2
07. Her Name Was Dona Mae
08. My Memory Part 3
09. Why Did You Take That Shot
10. My Memory Part 4
11. Oh California!
12. That Singing Roofer
13. Forty Nine Years
14. I Got To Leave My Mark
15. My Memory Takes Me There
Line-up:
John Blues Boyd – zang
Quantae Johnson – bas
June Core – drums
Kid Andersen – gitaar, orgel, percussie
Jimmy Pugh – piano, orgel
Eric Spaulding en Jack Sanford – saxofoon (track 2)
Nancy Wright – saxofoon (track 5,11,12)
Rick Feliziano – trombone
John Halbleib – trompet
Ryan Walker – mondharmonica
Website: John Blues Boyd