Graeme Thomson – Small Hours – The Long Night of John Martyn
Uitgeverij: Omnibus Press / ISBN: 9781787600195
Release: 2020
Tekst: Paul Op den Kamp
Er was ooit een zanger, John Martyn. Een ruw talent die nooit echt doorbrak. Zijn carrière lang muziek maakte in de marge. Experimenteel, altijd klooiend met gitaar en effecten. Een stem die jazzy om zijn instrument heen boog. Een man die in zijn carrière zowel met Lee Scratch Perry kon samenwerken als met Phil Collins. Een van zijn bekendste liedjes gecoverd door Eric Clapton.
De zanger had verder een turbulent leven gekenmerkt door mislukte huwelijken en drank en drugsmisbruik. Maar tegelijkertijd maakte hij met ‘Solid Air’, ‘One World’ en Grace And Danger’ een aantal van mooiste albums uit de popmuziek.
Dit leven vol gebeurtenissen is nu een nieuwe biografie gebundeld en geduid. Auteur Graeme Thomson schreef eerder ook al een biografie over George Harrison, Kate Bush en Elvis Costello.
Net voor het overlijden van John Martyn wist hij John Martyn ook nog te interviewen. Dit perspectief wordt nog aangevuld met de herinneringen van collega’s, familie en ex vrouwen. Meer dan eerdere biografieën over onze hoofdpersoon krijg je hier een volledig beeld over het reilen en zeilen van John Martyn.
Maar of je als fan nu zo super blij wordt van hetgeen je leest? De geschetste levensloop is er een van een man die met vele talenten start, maar zijn persoonlijke demonen niet zal overwinnen. Verslaving, financiële chaos en huiselijk geweld vormen een schril contrast tegen die hemeltergend mooie muziek. De lange nacht uit de boektitel moet ook gelezen worden als hoe al het goede en positieve uit het leven van Martyn verdween. Ingeruild voor een carrière in de marge, een slechte gezondheid en een lange reeks van beschadigde mensen die hij achterliet.
Opvallend dat het boek, hoe verder de lezer belandt in de nachtelijke omgeving, steeds beter wordt. De schrijver schiet door de vroege jaren heen om uitgebreid stil te staan bij de langzame ondergang in de jaren tachtig en negentig. Opvallend is dat tegelijkertijd aan deze lange fall from grace, Thomson steeds negatiever wordt over alle muziek na 1981. Meer aandacht voor het verval en de ellende, gekoppeld aan een afwijzende blik op zijn muzikale verrichtingen.
Na het lezen van het boek blijft de fan toch wat in vertwijfeling achter, hoe nu precies om te gaan met de artiest en de man die zoveel mooie muziek maakte. Terwijl je nu weet dat het hier niet bepaalde ging om een zachtaardig sujet. Vragen die de fan uiteindelijk zelf moet beantwoorden, de feiten die de auteur schetst liegen er immers niet om.