Pluto – Journey’s End
Format: CD / Label: Morgan Blue Town Records
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
Het verhaal van de Britse band Pluto is het zoveelste verhaal van een band uit de 70’s, die in de 70’s zelf totaal niet doorbrak, uiteenviel en wiens album daarna door platenverzamelaars erg in trek was, tegen astrologisch hoge prijzen.
Dat was het geval met het album ‘Pluto’ uit 1971. Tot nu toe het enige album van Pluto. Ik zeg met nadruk ”tot nu toe” want eindelijk is er dan het tweede album van Pluto verschenen.
Van de oorspronkelijke Pluto bezetting zijn alleen Paul Gardner (zang, gitaar) en Alan Warner (zang, gitaar) over. De rest van de oorspronkelijke leden is overleden .
Paul en Alan zochten elkaar na jaren weer op en begonnen weer nummers op te nemen. Daarbij geholpen door Nicholas “Foxy” Fox (drums), Paul “Monkey” Monk (gitaar), Adam Parfit (mandoline, gitaar), Ian McCutcheon (drums), Terry Sullivan (drums), Tony Dangerfield (bas), Harvey Ellison (saxofoon), Bob Mortimer (keyboards), Dave Mansell (gitaar), Kerry Murray (drums) en Geoff Charley (bas).
Deze opnames bleven jaren op de plank liggen maar zijn gelukkig in de archieven van het Morgan Blue Town label gevonden en opnieuw geremastered en aangevuld met een flink aantal bonus tracks.
Het geluid van Pluto zit op dit album ergens tussen bluesy boogierock en pubrock in.
Zo kan je in de opener, Hound, het oude geluid van Status Quo, maar ook van Juicy Lucy, herkennen in een pompende rocker met snijdend slidegitaar werk. Hetzelfde geluid hoor je in Natalie met heerlijk huilend bluesy gitaarwerk.
In Join The Queue duikt het pubrock geluid op. Een nummer met twangend gitaarwerk en een geluid dat aan Dave Edmunds’ Rockpile doet denken. Dat geldt ook voor de gezapige rocker Work Out A Plan. De gruizge zoemende rocker Man Overboard trekt meer richting het geluid van de Amerikaanse West Coast rock.
Better Run doet denken aan het solowerk van Stephen Stills. Dus een mix van blues en countryrock. De ballad Hope is een intiem deinend nummer in de beste The Band (“I Shall Be Released”) stijl. Sommige nummers hebben jammer genoeg te lijden onder het lo-fi geluid, zoals het folky Westward Blues # 2 en de meeste bonus tracks.
Van die bonustracks springen echter Can You hear Me Calling, een broeierige bluesy rocker, Riverboat Man, met een Sutherland Brothers & Quiver geluid en de felle live uitvoering van Hound er in positieve zin uit.
Hopelijk gaat de band Pluto met deze release toch de erkenning krijgen die zij in de 70’s al hadden moeten krijgen!
Tracklist:
01. Hound
02. Join The Queue
03. Big Black Creeper
04. Work Out A Plan
05. Man Overboard
06. Better Run
07. Natalie
08. Hope
09. Sunday Best
10. Done My Crying Now
11. Just Like A Train
12. Westward Blues # 2
13. Can You Hear Me Calling (bonus track)
14. Blue Dog Blues (bonus track)
15. Down And Out (live) (bonus track)
16. Gotta Lotta Nerve (bonus track)
17. Riverboat Man (bonus track)
18. I’m Leaving (bpnus track)
19. Hound (live) (bonus track)
Website: Morgan Blue Town Records