Lazy Lester – Yes Indeed!
Format: CD – Digital / Label: Tempo
Release: 2020
Tekst: Fons Delemarre
Lazy Lester (20 juni 1933 – 22 augustus 2018) werd geboren als Leslie Carswell Johnson Lester Johnson. Ten tijde van het opnemen van zijn eerste album (‘True Blues’; 1967) bedacht producer J.D. Miller dat een andere naam meer passend zou zijn, want “Lazy Lester had more of a ring to it than Lester Johnson”.
Miller vond dat de naam Lazy Lester goed paste Lester’s trage, lome manier van praten. Lester zelf zei ervan: “I was never in a hurry to do nothing.” Gedurende het eerste deel van zijn muzikale loopbaan was hij begeleider van muzikanten als Lightnin ‘Slim, Buddy Guy en Slim Harpo.
Op zijn eigen albums blijkt dat Lester het bluesidioom beheerst als geen ander. Een wereldzanger is hij niet, maar wel een perfecte bluesman, met zang die net zo sleept als de rest van de muziek dat doet. Zijn toon is niet altijd loepzuiver, maar nooit vals. Hij zingt er vaak een beetje omheen of neigt naar praatzingen.
Lester wordt een van de grondleggers van de swamp blues genoemd, een mix van blues, swamp en country, gemixt met invloeden uit pop, rock n roll, en R&B. In zijn muziek klinkt overigens altijd de invloed van Jimmy Reed luid door.
In 1975 stopte hij als muzikant en had jarenlang allerlei baantjes. In 1987 ging hij toch weer aan de slag als muzikant en maakte een aantal albums, o.a. ‘Harp & Soul’ (1988) op Alligator Records. In 2001 verscheen ‘Blues Stop Knockin’, met Jimmie Vaughan en Sue Foley op gitaar. Vaughan’s gitaarspel bleek perfect te matchen met Lester’s onnadrukkelijke, terloopse, manier van zingen. In de nadagen van zijn carrière speelde Lazy Lester in 2003 op Le Festival Musique de la Nouvelle in het Franse Perigueux. Het leek organisator/muzikant Benoit Blue Boy een goed idee samen met zijn band Les Tortilleurs met Lazy Lester in het plaatselijke Parc Gamenson te spelen.
Voor de gelegenheid werd de uit Wales afkomstige toetsenist Geraint Watkins aan de band toegevoegd. De opnames van het zeer geslaagde optreden zijn nu uitgebracht onder de naam ‘Yes Indeed!’ Les Tortilleurs doen het prima als begeleidingsband, zeker als je weet dat Lazy Lester de mondharmonica deels aan Benoit Blue Boy heeft overgelaten.
Tot mijn genoegen is nauwelijks te horen dat Yes Indeed! de registratie van een live-optreden is. De opnames klinken prima en publiek hoor je –gelukkig- nauwelijks. Goed gedaan, wat mij betreft.
Yes indeed, niks nieuws onder de zon dit album, maar wel gewoon heerlijke blues ‘zoals het hoort’.
Tracks:
01. Made up My Mind
02. A String to Your Heart
03. Ya Ya
04. What You Want Me to Do
05. Tell Me
06. Your Cheatin’ Heart
07. You Don’t Have to Go
08. Irene
09. Back a La Maison
10. Patrol Wagon Blues
11. I’m a Man
Line-up:
Lazy Lester: zang / mondharmonica
Les Tortilleurs:
Benoit Blue Boy: mondharmonica
Geraint Watkins: toetsen
Thibaut Chopin: gitaar,
Fabrice Millerioux: drums
Stan Nouchard Pacha: gitaar
Website: Lazy Lester