Jack Green – The Party At The End Of The World
Format: CD – Digital / Label: Bad Reputation Records
Releasedatum: 2020
Tekst: Peter Marinus
Hij maakte deel uit van legendarische bands als T. Rex, Ritchie Blackmore’s Rainbow en the Pretty Things en toch zal de naam Jack Green niet bij iedereen bekend zijn. Deze Britse zanger-gitarist stond op 18-jarige leeftijd al, samen met o.a. Joan Armatrading, in de musical “Hair” en begon in 1972 zijn eigen band Sunshine.
In de jaren ’80 verhuisde Jack, vanwege longproblemen naar het eiland Ibiza. Daar hield hij het 12 jaar uit, kreeg vervolgens heimwee en ging weer terug naar de U.K.
Inmiddels is Jack aan zijn zevende soloalbum toe. Hij bespeelt hierop vele instrumenten en wordt af en toe bijgestaan door Dave Major (keyboards), Mike Legg (bas) en Tony Allday (bas).
De muzikale sfeer op het album is voor het grootste deel zeer ontspannen met flink wat verwijzingen naar het geluid van J.J. Cale en Mark Knopfler.
Maar uiteraard staat er ook een aantal rockers op het album. Zoals 100% Alive, een sompige rocker met lichte verwijzingen naar zowel “Shakin’ All Over” van Johnny Kidd & the Pirates als het glamrock boogie geluid van T.Rex. Kortom, een smerige luie rocker met gemeen snijdend gitaarwerk.
My Mind Says No is een broeierige luie rocker in het Dave Edmunds/Nick Lowe straatje en, in de verte, T. Rex. Ook Magic Man is een zeer luchtig swingende rocker, die aan het geluid van Dave Edmunds doet denken. De overige nummers zijn vrijwel allemaal zeer sfeervol te noemen.
How Proud You Must Feel is een lui deinend soulvol nummer met een hoog “People Get Ready” (Curtis Mayfield) soulgehalte. The Party At The End Of The World is vervolgens een warme bluesy ballad met een wederom hoog soulgehalte. Hier vallen Jack’s intiem sprankelend gitaarspel en de (nep) blazers op. Het sfeervolle Heaven Can Wait gaat meer de kant van het geluid van Mark Knopfler op. Een ontspannen lui nummer met weelderig gitaarwerk.
In de loom schuifelende bluesmambo Eivissa hangt daarna weer een J.J. Cale-achtige sfeer. I Wish It Was So is voorzien van, niet storende, elektronische ritmes, die ook opduiken in de sfeervolle ballad Magic Man met hard bluesy gitaarspel.
De knallende funky rocker The Things That I’ve Seen klinkt bij vlagen vrij bombastisch en doet daardoor af en toe aan de band Power Station denken.
Hij mag dan bijna 70 zijn maar Jack Green is nog lang niet afgeschreven. Zeker niet als hij blijft doorgaan met het uitbrengen van zeer prettige albums als deze!
Tracklist:
01. 100% Alive
02. How Proud You Must Feel
03. The Party At The End Of The World
04. Heaven Can Wait
05. Eivissa
06. The Love Of My Life
07. My Mind Says No
08. Counting Stars
09. Ordinary Man
10. I Wish It Was So
11. Magic Man
12. The Things That I’ve Seen
13. A Night In Marocco
Website: Bad Reputation Records