In de Jaren ’60 en ’70 verscheen een groot aantal albums van artiesten, die bij het grote publiek nooit bekend raakte. Daardoor was dit soort albums gedoemd om in de zogenaamde “uitverkoopbakken” te belanden. Hopend, dat er een persoon langs zou komen, die nieuwsgierig genoeg zou zijn om de betreffende artiest eens te gaan uitproberen.

Om die artiesten nu eens uit de vergetelheid te trekken zijn we begonnen met de rubriek:

Who Are You

Tekst: Peter Marinus

Red White ‘N Blue

Als je een aantal kopstukken uit de pop en rockgeschiedenis bij elkaar zet is er al snel sprake van een zogenaamde “supergroep” maar dat wil nog niet automatisch zeggen, dat er dan gelijk sprake is van een succes!

Dat was bijvoorbeeld het geval bij de band Red White ‘N Blue.

Een Nederlandse band met muzikanten, die een verleden hadden in bands als Cuby & the Blizzards, Q65, Livin’ Blues en Supersister.

Ik heb het dan over zanger Harry “Cuby” Muskee, gitarist Eelco Gelling, gitarist Frank Nuyens, bassist Lourens Leeuw en drummer Herman van Boeyen.

De band werd op initiatief van Joost den Draayer opgericht en de verwachtingen waren hoog toen hun debuutalbum ‘Red White ‘N Blue’ in 1975 verscheen op het Polydor label.

Het “grote publiek” verwachtte een bluesy album maar kwam bedrogen uit doordat het album vol stond met (overigens prima) melodieuze rock. Ook het feit dat het album geproduceerd werd door George Kooymans (Golden Earring) en dat Robert-Jan Stips op keyboards te horen was hielp niet om dit album een succes te maken.

Na 1 album was het dan ook al weer gedaan met deze band.

Harry Muskee zou verder gaan met zijn eigen Muskee Band en later weer met Cuby & the Blizzards. Hij overleed in 2011.

Eelco Gelling verdween een tijdje uit het zicht en speelde even bij Golden Earring, Blues Connection en zijn eigen Eelco Gelling Band.

Frank Nuyens zou later in de Freelance Band opduiken, bassist Lourens Leeuw in A.A. & the Doctors en drummer Herman van Boeyen begon het succesvolle Vitesse en raakte mentaal na het uiteenvallen van die band het spoor compleet bijster.

De band Red  White ‘N Blue is een typisch voorbeeld van een “gemiste kans”!