Review: White Lightning – Thunderbolts Of Fuzz

 

White Lightning - Thunderbolts Of Fuzz

White Lightning – Thunderbolts Of Fuzz
Format: CD – Vinyl LP / Label: Riding Easy Records
Release: 2022

Tekst: Peter Marinus

Met dit album van de Amerikaanse band White Lightning duiken we tijdmachine in en komen uit aan het einde van de jaren ‘60. Een tijd waarin de psychedelische rock hoogtij vierde.

White Lightning was een band uit Minneapolis, Minnesota, opgericht door zanger-gitarist Tom “Zippy” Caplan, die voprheen in bands als the Accents en de legendarische garagepunkband the Litter zat. Samen met bassist Woody Woodrich en drummer Mick Stanhope nam hij de nummers van dit album op in de periode tussen 1968 en 1969.

De nummers verschenen al eerder op het album ‘White Lightning’ in 1995, dat ook onder de titel ‘(Under The Screaming Double) Eagle’ verscheen.

Nu dus opnieuw uitgebracht onder de titel ‘Thunderbolts Of Fuzz’. Een enigszins misleidende albumtitel want het gaat hier niet echt om een zwaar fuzzend garagepunk album. Je moet meer denken aan psychedelische rock met invloeden als Love, Blue Cheer, the Amboy Dukes en Cream.

Natuurlijk staat er wel een aantal garagepunk nummers op het album zoals het rauw pompende Prelude To Opus IV, dat als de woeste tak van de psychedelische rock beschouwd mag worden door het snerpende gitaarwerk van Tom “Zippy” Caplan. 1930 is ook een venijnige hoekige garagerocker en Born Too Rich hoort ook in de garagerock hoek thuis, op een pompende funky wijze.

Hideaway is een dromerig psychedelisch rocknummer met ingenieuze breaks en tempowisselingen en een geluid dat richting the Amboy Dukes gaat. When A Man Could Be Free opent met een teer intro om daarna als een warm broeierig psychedelisch rocknummer verder te gaan.

They’ve Got The Time is vervolgens een zacht deinend bluesy nummer met lichte I Put A Spell On You trekjes en prima brandend gitaarwerk. Riders In The Sky is een verrassende cover van de Johnny Cash klassieker met wanhopige zang, een grimmig geluid en onverwachte ritmische wendingen. Het geluid van de band Love is terug te vinden in het sprankelende Madame Sunrise terwijl Freedom aan Tim Rose’s Morning Dew doet denken.

William Tell is de woeste afsluiter van het album, Na een spoken word intro wordt dit klassieke nummer op een Blue Cheer/Love Sculpture-achtige wijze wild fuzzend aangepakt.

White Lightining ging later nog even door onder de naam Lightining waarna Tom “Zippy” Caplan nog te vinden was in bands als the Surf Dawgs en the Michael Yonkers Band.

Dit album laat op een prima wijze horen hoe onterecht het is dat White Lightning vergeten is. Dit was namelijk een prima psychedelische rockband!

Tracks:
01. Prelude To Opus IV
02. Hideaway
03. Born Too Rich
04. When A Man Could Be Free
05. 1930
06. Borrowed And Blue
07. They’ve Got The Time
08. Riders In The Sky
09. Fantasy Days
10. Before My Time
11. Madame Sunrise
12. Freedom
13. William Tell

Website: https://www.ridingeasyrecs.com/