Review: Ty Segall – Three Bells
Ty Segall – Three Bells
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Drag City Records
Release:2024
Tekst: Peter Marinus
Ty Segall uit Los Angeles, Californië, is vooral bekend als garagerocker. Maar ook vanwege het feit, dat hij op zijn vele albums het avontuur bepaald niet schuwt. Met het grootste gemak strooit hij invloeden vanuit de psychfolk, progrock en psychedelische 60’s pop/rock in het rond.
Ook zijn nieuwste album, ‘Three Bells’, is weer zo’n onvoorspelbaar prima album waarop Ty de meeste instrumenten voor zijn rekening neemt (gitaar, drums, bas, keyboards), bijgestaan door Emmett Kelly (bas, gitaar), Ben Boyce (keyboards), zijn echtgenote Denée Segall (zang), Mikal Cronn (bas) en Charles Moothart (drums).
De opener The Bell vertoont Neil Young trekjes in een loom en intiem nummer vol krachtige tempowisselingen en pittig grommend gitaarwerk. Daarnaast zijn er ook Big Star en John Lennon invloeden te bespeuren. In het hoekig en duister groovende Void zitten lichte psychedelische Led Zeppelin invloeden. De psychedelica heeft hier de overhand in een nummer met een zwaar fuzzende bodem.
Vervolgens heeft het gruizg fuzzende I Hear een onontkoombaar David Bowie geluid compleet met harkend Robert Fripp-achtig gitaarwerk. In Hi Dee Dee waagt Ty zich overtuigend aan de groovende fuzz-funk. Het venijnig stuwende My Best Friend zit vol met psychedelische Beatles invloeden.
Move is een nummer met een behoorlijk progrock (King Crimson) randje met een wilde freestyle gitaar. De Eggman van I Am The Walrus (Beatles), heeft zich van de Beatles losgemaakt in een zwaar gonzend nummer met een grimmig noise eind.
Vervolgens klinkt My Room lekker sprankelend a la Orange Juice of George Harrison. Repetition bevat een The Joker (Steve Miller Band)-achtige groove in een bedwelmend psychedelisch nummer.
Het geluid van de vroege Pink Floyd is met het geluid van the Pretty Things uit hun SF Sorrow periode vermengd in Wait, compleet met een spijtend hard fuzz wah-wah. Denée is een intiem groovend eerbetoon aan Ty‘s echtgenote waarin de zang voor een mantra-achtige sfeer zorgt.
De intiem sprankelende psychfolk van What Can We Do sluit het album af.
Een album waarop Ty Segall wederom zeer avontuurlijk en overtuigend klinkt.
Tracks:
01. The Bell
02. Void
03. I Hear
04. Hi Dee Dee
05. My Best Friend
06. Reflections
07. Move
08. Eggman
09. My Room
10. Watcher
11. Repetition
12. To You
13. Wait
14. Denee
15. What Can We Do
Website: https://ty-segall.com/pages/home