Review: The Temperance Movement – Caught On Stage: Live & Acoustic
The Temperance Movement – Caught On Stage: Live & Acoustic
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Earache Records
Release: 2022
Tekst: Filip Heidinga
The Temperance Movement is een Britse blues rock band gevormd in 2011. Zanger Phil Campbell, gitaristen Luke Potashnick en Paul Sayer, bassist Nick Fyffe en drummer Damon Wilson brengen in 2012 hun eerste EP uit maar touren vooral heel veel.
Het lukt ze om in het voorprogramma te staan van verschillende grote bands en op verschillende festivals te spelen. Een jaar later, in 2013, komt hun eerste volledige album uit waarop zeven nieuwe nummers staan plus de vijf nummers van de EP. De band blijft veel optreden maar lijkt maar niet door te breken bij het grote publiek.
Eind 2015 begint de band de eerste scheurtjes te vertonen als in september gitarist Potashnick besluit om de band te verlaten. Hij wordt snel vervangen door Matt White aangezien de band bezig is met het opnemen van hun tweede album ‘White Bear’. Het album is een groter succes dan hun debuutalbum maar is zeker geen groot succes.
Op 30 november 2016 verlaat drummer Wilson de band en wordt vervangen door Simon Lea. De band blijft veel live spelen maar speelt steeds meer in kleine zalen en hun derde studio album in 2018 blijft bijna onopgemerkt. In januari 2020 lijkt dan het definitieve einde van de band nabij als ook zanger Campbell de band verlaat. Sindsdien hebben we dan helaas ook niks meer van de band vernomen. Vorig jaar werd er nog wel een verzamelalbum uitgebracht met ‘nog nooit eerder uitgebracht’ materiaal. En nu is er dus nog een verzamelaar maar dan met verschillende live opnames.
Het album is opgedeeld in verschillende stukken. We beginnen met ‘Live Bear’, een opname van vier nummers. Het eerste nummer is Magnify en deze knalt vanaf het begin meteen uit de boxen met een energie die je meteen het album intrekt. Magnify is een lekker rock nummer maar voor het volgende nummer gaan we over naar punk rock. Modern Massacre is een kort en snel punknummer die overgaat in bijna stilte aan het begin van The Sun And Moon Roll Around Too Soon. The Sun And Moon Roll Around Too Soon begint als een rustige blues maar bouwt langzaam op naar een blues rock nummer maar komt nooit echt helemaal van de grond. De energie waarmee de band dit album begon lijkt helemaal verdwenen als ook het volgende nummer, I Hope I’m Not Losing My Mind, ook erg rustig begint. Als we tegen het einde van het nummer weer een gillende gitaar horen, komt dit als een aangename verrassing.
Na het ‘Live Bear’ gedeelte komt ‘The Amazon Session’ met twee nummers. Midnight Black is weer een rock nummer met veel energie, net zoals de heren dit album begonnen. Only Friend is het langste nummer van het album en begint een beetje rommelig. Het nummer heeft dan ook wat tijd nodig maar pakt uit eindelijk uit tot een erg mooi nummer met verschillende tempowisselingen.
In dezelfde stijl komt ook het volgende nummer, Ain’t No Telling, die het label meekrijgt: ‘Live at Kore’. Ain’t No Telling is het enige nummer wat uit deze sessie komt en we gaan door met ‘Live at Metropolis’ waar we ook weer één nummer horen, en dan ook nog een nummer wat we al eerder hebben gehoord. Afgezien van het feit dat het nummer iets korter is dan de vorige keer en iets minder energie, hoor ik weinig verschil. Van mij hadden ze deze versie van Modern Massacre weg mogen laten of voor een ander nummer mogen kiezen.
We gaan door met de ‘Planet Rock Session’ waar we twee nummers van horen. En de twee nummers konden bijna niet meer verschillend van elkaar zijn. Smouldering is een klein voorproefje op wat we later op het album gaan horen, een lekker lang akoestisch nummer. Stay With Me knalt echter meteen uit de boxen en is een echte blues rocker met een mooie stereo mix. Wel is de volgorde van deze twee nummers een beetje vreemd. Stay With Me had veel beter na Modern Massacre geklonken in plaats hiervan staat er zowel voor als na het rock nummer Stay With Me een rustig akoestisch nummer. Take It Back en Lovers And Fighters zijn beide erg sterke nummers duidelijk opgenomen voor een radio programma. En wie denkt dat de akoestische gedeelte van het album al is begonnen hoort aan de eerste klanken van Only Friend dat dit het laatste elektrische nummer is van het album. Deze rehearsal sessie klinkt erg goed en heeft een beter begin dan de vorige versie die we eerder op dit album hoorden.
Bij onze versie zat geen info over waar en wanneer de nummers precies zijn opgenomen maar duidelijk is dat de laatste zes nummers die samen het akoestische gedeelte vormen van het album in 2016 of 2017 zijn opgenomen. Alle zes nummers komen namelijk van hun tweede studio album ‘White Bear’, uitgebracht begin 2016. Battle Lines, Do The Revelation, Get Yourself Free, Three Bulleits, Time Won’t Leave en White Bear zijn alle zes mooie korte akoestische nummers van drie tot drie en halve minuut lang. In deze akoestische versie komen de nummers veel beter tot hun recht en hierin lijkt wel de echte kracht te zitten van de band.
Kortom: Een erg leuke live compilatie ook al hadden ze van mij wat andere keuzes mogen maken hier en daar.
Tracklist:
01. Magnify (Live Bear)
02. Modern Massacre (Live Bear)
03. The Sun And Moon Roll Around Too Soon (Live Bear)
04. I Hope I’m Not Losing My Mind (Live Bear)
05. Midnight Black (Amazon Session)
06. Only Friend (Amazon Session)
07. Ain’t No Telling (Live at Kore)
08. Modern Massacre (Live at Metropolis)
09. Smouldering (Planet Rock Session)
10. Stay With Me (Planet Rock Session)
11. Take It Back (Team Rock Session)
12. Lovers and Fighters (Live in the Living Room)
13. Only Friend (Rehearsal Session)
14. Battle Lines (acoustic)
15. Do The Revelation (acoustic)
16. Get Yourself Free (acoustic)
17. Three Bulleits (acoustic)
18. Time Won’t Leave (acoustic)
19. White Bear (acoustic)
Website: https://thetemperancemovement.com/