Review: Paul Simon – Seven Psalms
Paul Simon – Seven Psalms
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Owl Records – Legacy Recordings
Release: 2023
Tekst: Ella-Milou Quist
Het totaal onverwachtse nieuwe (vijftiende) soloalbum van de legendarische singer-songwriter Paul Simon (81) is op wel heel bijzondere wijze tot stand gekomen. Op 15 januari 2019 claimt hij een droom te hebben gehad waarin hij werkte aan een muziekstuk ‘Seven Psalms’ genaamd. Hij werd wakker en schreef het op, maar had toen nog geen idee wat het betekende of wat ermee te doen. Gelukkig kwam ook die informatie tot hem. Hij werd zo’n twee a drie keer per week wakker tussen half 4 en 5 uur ’s nachts en dan kwamen de woorden tot hem. Hij schreef ze op en voegde ze samen tot er langzaamaan liedjes ontstonden.
Zowel de albumtitel als de wijze waarop de plaat ontstaan is, lijkt bijna Goddelijk, maar zo is het niet per se bedoeld. Paul voert slechts uit wat zijn droom hem heeft ingegeven. Zelf zegt hij hierover in de album trailer op YouTube: “Het is een reis die ik moet voltooien. Dit hele muziekstuk is eigenlijk een discussie die ik met mezelf heb over of ik geloof of niet.” Laten we in ieder geval hopen dat ze daarboven niet bedacht hebben dat dit zijn laatste werk is voor hij deze aarde verlaat. Het klinkt in ieder geval wel heel erg als een afscheid.
Zoals gezegd bestaat het album uit zeven psalmen, ofwel zeven muziekstukken, die ook allemaal een eigen titel hebben, maar de plaat is niet opgedeeld in afzonderlijke nummers. Het is de bedoeling dat je ze als één geheel ziet en ook zo beluisterd. De liedjes zijn ook op die manier gecomponeerd; alles loopt naadloos in elkaar over. In totaal duurt het geheel (maar) drieëndertig minuten.
Paul Simon heeft de droomstaat waarin hij verkeerde toen hij ‘door kreeg’ dat hij dit album moest gaan maken, proberen vast te houden en te vertalen in de muziek. In de YouTube trailer vertelt hij: “Ik wil graag werken en dan ontdekken. Ik probeer de hele tijd dingen op zo’n vloeiende manier te laten verlopen, dat je in een droom terechtkomt. Ik denk dat als je bereid bent om in een droomruimte te vallen, je bereid bent om je oordeel te laten gaan.”
Het is dan ook niet verwonderlijk dat alles op zo’n organisch mogelijk manier opgenomen is en er alleen gewerkt is met akoestische instrumenten. Het is heel puur. Natuurlijk is de hoofdrol weggelegd voor Paul’s herkenbare gitaarspel en zang, maar daarnaast hoor je een heel scala aan geluiden; denk aan een Celesta (al dan niet met een distortion effect), fluitisten, strijkers, percussie in alle denkbare vormen, bellen en een koor, die ervoor zorgen dat je je in een soundscape waant die met recht een droomtoestand te noemen is. Het is een prachtig (luister)rijk pallet aan kleuren en klanken met een behoorlijk melancholische inslag. Af en toe doet het zelfs denken aan de muziek die Simon & Garfunkel samen maakten. Maar het lijkt in niets op de folk en pop sound, twee van de belangrijkste genres, waar Simon om bekend staat. Het heeft meer weg van de herbewerkingen van zijn nummers op zijn vorige album ‘In The Blue Light’ uit 2018 en zelfs dat geeft nog niet de lichtste indruk van de muziek die ‘Seven Psalms’ behuisd.
Mensen vragen de singer-songwriter niet voor niets dikwijls waarom hij altijd een andere sound wil creëren op zijn albums. In de trailer geeft hij aan: “Zo denk ik helemaal niet. Ik zoek de grens op van wat je kunt horen. Ik kan het soms netaan horen, maar ik kan het niet helemaal. Dat is wat ik wil. En hoe kom je daar? Dat is een reis, want het is een weg aan de horizon en soms vind je die en dan kun je iets maken dat magie heeft.” En magie heeft het zeker. De muziek is impressionistisch, sferisch en filmisch met soms uitstapjes naar country- en plantage blues zoals op My Professional Opinion of Spaanse gitaarmuziek zoals op Your Forgiveness en lichte jazz zoals op The Sacred Harp. Wait is een stuk met een onheilspellende sfeer en dito geluid. Je krijgt er een beetje een onderbuik gevoel van, zeker als je hoort dat Paul hier zijn eigen sterfelijkheid bezingt. Het klinkt echt als een vaarwel. Overigens hoor je hem op deze twee laatste liedjes in duet met zijn vrouw, de Amerikaanse zangeres Edie Brickell.
‘Seven Psalms’ is een schitterend levensbeschouwend album waar je echt even voor moet gaan zitten en in alle rust en stilte naar moet luisteren. Het is werkelijk adembenemend. Niet voor niets wordt dit werk vergeleken met het laatste werk van David Bowie en Leonard Cohen. Het heeft eenzelfde soort sfeer en timbre. En daar hebben we het nogmaals; dat (gevoel van) afscheid.
Persoonlijk ben ik er nog helemaal niet klaar voor om afscheid te nemen van deze man, ik ben namelijk met hem en zijn muziek opgegroeid. Hij is mijn grote held, maar als ik dit album zo beluister met het verhaal over de totstandkoming ervan, vrees ik wel dat het die kant op gaat en dat het ook niet meer zo heel lang duurt. Hoewel Simon een kerngezonde man is van eenentachtig, is dat ook precies wat hij is, al eenentachtig. Toch wens ik vurig dat ‘Seven Psalms’ niet zijn laatste plaat is, hem nog wat tijd gegund is en hij het in zijn creatieve geest vindt om toch, net zo stiekem als dit album er gekomen is, nog eentje uit te brengen.
Tracks:
01. The Lord
02. Love Is Like A Braid
03. My Professional Opinion
04. Your Forgiveness
05. Train Of Volcanoes
06. The Sacred Harp
07. Wait
Website: https://sevenpsalms.paulsimon.com/