Review: Miguel Montalban And The Southern Vultures – Live In Birmingham
Miguel Montalban And The Southern Vultures – Live In Birmingham
Format: 2CD – Digital / Label: Independent
Release: 2023
Tekst: Peter Marinus
Wanneer een jonge bluesrock gitarist de nodige lof toegezwaaid krijgt van grootheden als Zakk Wylde en Mark Knopfler weet je bijna al zeker dat het wel goed zit. En dat is dan ook zeker het geval met gitarist-zanger Miguel Montalban uit Santiago, Chili.
Hij debuteerde in 2017 met het album ‘Guitar Juicebox’. In 2020 kwam het album ‘Miguel Montalban And The Southern Vultures‘ uit. Hij heeft nu, samen met zijn band the Southern Vultures een livealbum uitgebracht, dat in Birmingham werd opgenomen.
Miguel Montalban blijkt een beul van een gitarist te zijn, die zijn gitaar voluit laat gieren, brullen, kreunen en vlammen. Bijgestaan door zijn uitmuntende band met Bruno Pint (bas), Edoardo Mariotti (drums), Marc Hayward (gitaar, backing vocals).
De bluesrock op dit album is duidelijk geworteld in de Classic Bluesrock waarbij je kan gaan denken aan Pat Travers, Johnny Winter, Frank Marino en Robin Trower. Daarnaast is er ook ruimte voor sfeervolle Pink Floyd, Dire Straits en Southern Rock invloeden.
Na een intro met vlammend gitaarwerk gaat de band van start met Wander. Een funky pompend bluesrock nummer met fabuleus scheurend gitaarspel. Ook Electrifying (Slight Return) is hard, broeierig en stuwend. Een instrumentaal nummer waarin Miguel ook de nodige jazzy licks rondstrooit en waarin zijn gitaar zelfs af en toe als een steeldrum klinkt.
Go Off The Rails is een energieke rocker met de beste elementen uit het werk van Pat Travers en Bad Company. John D. Loudermilk’s Tobacco Road is in een broeierig funky jasje gestoken. Een rustpunt is de slowblues Last Chance met de hard bijtende gitaar van Miguel.
Let’s Try komt al kreunend en krakend op gang om als een Southern Rocknummer in de stijl van Lynyrd Skynyrd verder te gaan. In het sfeervol deinende Fell In Love wordt de bluesrock gemengd met Pink Floyd-achtige invloeden. De cover van Hey Joe is haast onherkenbaar. Een sublieme versie met al even subliem verscheurend hard gitaarwerk.
De afsluiter van het album, Disorder, klinkt door de heftig funkende bas van Bruno Pint als een bluesy versie van the Red Hot Chili Peppers.
We hebben er weer een nieuwe prima bluesrock gitarist bij! Miguel Montalban is zijn naam!
Tracks:
CD1
01. Intro
02. Wander
03. Electrifying (Slight Return)
04. Go Off The Rails
05. Tobacco Road
06. True Lies
07. Last Chance
08. The House
09. Let’s Try
CD2
10. Baby That’s Alright
11. Awaken
12. Fell In Love
13. Hey Joe
14. Disorder
Website: https://www.miguelmontalban.com/