Review: Lil’ Red & The Rooster – Keep On!
Lil’ Red & The Rooster – Keep On!
Format: CD – Digital / Label: Blue Heart Records
Release: 2022
Tekst: Fons Delemarre
Als een bluesband Lil’ Red & The Rooster heet, hou ik mijn hart vast voor de mate van originaliteit waar ik naar ga luisteren. Gelukkig blijkt ‘Keep On!’ gewoon een lekker en goed gemaakt bluesalbum te zijn.
De basis van de band wordt gevormd door het duo Jennifer Milligan (zang, percussie, rhytm-guitar) en Pascal Fouque (gitaar). Op ‘Keep On!’ doen verder Kenny “Beedy Eyes” Smith (drums) en Felton Crews (bas) mee. Jean-Marc Labbé (baritonsax) speelt ook mee op een aantal nummers.
Hij blijkt één van de belangrijke muzikale bouwstenen van het geluid van ‘Keep On!’ te zijn, zoals goed te horen is op openingsnummer Cool Trap Boogie. Een heerlijke shuffle met een stevige rif, ‘gebouwd’ door de gitaar van Fouque en de sax van Jean-Marc Labbé. Op Whiskey Sip Of Time gaat de sax nog verder loos en krijgt de band steeds meer een kenmerkend geluid krijgt, een geluid waarmee Lil’ Red & The Rooster zich op prettige wijze onderscheiden van veel bluesduo’s, -trio’s en – bands.
Een andere bijdrage aan hun eigen geluid is de ingetogen manier van musiceren. Dat geldt zowel voor de zang van Milligan, als voor het gitaarspel van Fouque. Lil’ Red overschreeuwt zich niet en The Rooster vermijdt spierballen-gitaarspel. Het feit dat hij op een aantal nummers (Keep On Lovin’ You, bijvoorbeeld) kiest voor een akoestische gitaar met nylon snaren, maakt het geluid ‘opeens’ anders. En dat is zeker een pluspunt, want het valt niet mee in dit genre op de een of andere manier een eigen sound te creëren. Daarnaast is de samenzang van Jennifer Milligan (Lil’ Red) en Pascal Fouque (The Rooster) zonder meer prima.
Op Keep On Lovin’ You zingt ze samen met Billy Branch en hoor je een zangduo in de stijl van Jimmie Vaughan en Lou Ann Burton, zoals die twee zich manifesteren op de heerlijke albums ‘Jimmie Vaughan Plays Blues, Ballads & Favorites’ (2010) en ‘Jimmie Vaughan Plays More Blues, Ballads & Favorites’ (2011). Het grote verschil tussen Vaughan & Burton en Milligan & Branch is dat de laatste twee wat minder ruig en vuig zingen dan Vaughan en Burton. Ook Fouque’s gitaarspel is aanmerkelijk minder fel en scherp dan dat van Jimmie Vaughan.
Op Love The Hell Right Out Of You laat de band horen dat ze regelmatig liever kiezen voor meer swing gerichte muziek, dan voor de wat fellere Texas blues. Het gebruik van de akoestische gitaar draagt bij aan dit meer ingetogen geluid. Prima keuze, want dezelfde solo’s (op bijv. Love The Hell Right Out Of You) gespeeld op elektrische gitaar zouden tamelijk gewoontjes geklonken hebben.
Zoals al eerder gememoreerd geeft de prominente rol van de baritonsax, als aangever van riffs, het album een eigen sound mee. En dat is heel wat, in dit tamelijk kaal gegraasde bluesidioom.
Vreemde eend in de bijt op ‘Keep On!’ is de cover van Nobody’s Fault But Mine, een nummer uit 1927 van Blind Willie Johnson. In de info bij het album staat daar het volgende over. ‘The traditional Delta hymn “Nobody’s Fault But Mine,” is set to a rollicking beat and uplifting guitar and vocal lines drawing a sharp contrast between its story of spiritual struggles on the path to salvation.’ Ik ben zo vrij het daar niet mee eens te zijn. Het verdrietige nummer over schuld, boete en wroeging vanwege het niet kunnen lezen van de Bijbel, krijgt van Lil’ Red & The Rooster een vreemdsoortige, lichte uitvoering, met name door het banjo-achtige geluid. De klagende gospelsong (over de blinde die de Bijbel niet kan lezen), die Nobody’s Fault But Mine feitelijk is, is ver te zoeken in de uitvoering van Lil’ Red & The Rooster.
Tracks:
01. Cool Trap Boogie
02. Whiskey Sip Of Time
03. Keep On Lovin’ You
04. Love The Hell Right Out Of Ya
05. Shakin’ Em Up
06. Bootstraps Break
07. Nobody’s Fault But Mine
08. Back Of The Bus
09. American Made
10. Little Girl
11. Step It Up
Website: https://lilredandtherooster.com/home