Review: Karl Stoll & The Danger Zone – The Workhouse

 

Karl Stoll & The Danger Zone - The Workhouse

Karl Stoll & The Danger Zone – The Workhouse
Format: CD – Digital / Label: Danger Guitar Music Records
Release: 2022

Tekst: Peter Marinus

Het heeft “even” geduurd maar na tien jaar is er dan toch een nieuw album uitgekomen van Karl Stoll & The Danger Zone, een band uit Washington, DC, geformeerd rond zanger-gitarist Karl Stoll en Brian Alpert (drums), John Dickinson (harmonica) en Dean Dalton.

Hun debuutalbum ‘Take A Ride’ werd in 2011 door de Washington Area Music Association genomineerd als beste bluesalbum van dat jaar.

Na tien jaar blijkt deze band nog steeds een zeer veelzijdige band te zijn. Hun wortels liggen duidelijk hoorbaar in de blues maar er zijn ook invloeden uit de soul, New Orleans funk en zelfs new wave terug te vinden.

Die new wave invloeden bevallen mij het slechts. Zowel Love Is A Two Way Street als Fantasy Girl klinken ietwat misplaatst in een poging om het 80’s geluid van the Cars te doen herleven.

Gelukkig zijn de overige nummers meer dan prima. Zo is het al gelijk feest met de opener Meet Me In New Orleans, een losjes groovend nummer met pompende blazers, de fel huilende harmonica van John Dickson en de doorleefde soulvolle zang van Karl Stoll.

Dit nummer wordt op een soulvolle wijze gevolgd door Sometimes, een gemoedelijk deinend nummer, dat ergens tussen Bob Seger en Delbert McClinton thuishoort.

The Workhouse is een zwoegend slepende slavenblues met een donker grimmig geluid waarin John Dickson’s broeierige harmonica prima thuishoort. He Was My Dad is zeer oprechte ode aan Karl’s vader, verpakt in een sompig voortpompende boogie met bijpassend rauw slidegitaarspel.

Why Does It Feel So Good is vervolgens een heerlijke rocker, zonder enige opsmuk, a la Omar & The Howlers of the Fabulous Thunderbirds.

Open Your Arms bewijst dat Karl Stoll ook weg weet met een tedere warme soulballad. In de zinderende slowblues Bad Girl hangt een galmend Peter Green sfeertje. Great Rain is een cover van het John Prine/Mike Campbell nummer en klinkt hier rauw a la Jimi Hendrix’s Foxy Lady.

Op twee nummers na overtuigt dit “comeback’ album van Karl Stoll & the Danger Zone mij op een zeer prettige wijze. Lekkere band!

Tracks:
01. Meet Me In New Orleans
02. Sometimes
03. The Workhouse
04. He Was My Dad
05. Why Does It Feel So Good
06. Open Your Arms
07. Love Is A Two Way Street
08. Bad Girl
09. Fantasy Girl
10.Great Rain
11. Sometimes (Reprise)

Website: https://karlstoll.com/home