Review: Jason Ricci And The Bad Kind – Behind The Veil
Jason Ricci And The Bad Kind – Behind The Veil
Format: CD / Label: Gulf Coast Records
Release: 2023
Tekst: Gerrit Schinkel
De Amerikaanse zanger – mondharmonicaspeler Jason Ricci is geboren op 3 februari 1974 in Portland, Maine. Op 14-jarige leeftijd begint hij als zanger in punkbands, maar met name zijn moeder stimuleert hem om mondharmonica te gaan spelen. Ricci ontwikkelt zijn techniek door te luisteren naar o.a. Paul Butterfield en Little Walter. In 1995 verhuist hij naar Memphis, Tennessee, en speelt o.a. met David Kimbrough en R.L. Burnside. In dat jaar verschijnt ook zijn debuutalbum Jason Ricci. Ricci speelt ook op albums van o.a. Johnny Winter, Ana Popovic, Walter Trout, Cedric Burnside, Joe Louis Walker en Nick Moss, Met zijn band New Blood’ toert hij vanaf 2002 zo’n tien jaar door Noord Amerika en Europa. Tijdens de Blues Music Awards 2010 wordt Ricci uitgeroepen tot ‘Best Harmonica Player’.
In 2013 formeert Ricci zijn nieuwe band Jason Ricci and The Bad Kind. In 2017 komt hun debuutalbum ‘Approved By Snakes’ uit. Eind september verschijnt het nieuwe album van Jason Ricci & the Bad Kind, ‘Behind The Veil’.
Het openingsnummer Casco Bay begint met een indrukwekkende mondharmonicasolo. Fraai zijn de baslijnen van Jack Joshua en mooi de gitaarsolo van Brent Johnson. Ricci’s echtgenote Kaitin Dibble neemt de vocalen voor haar rekening in 5-10-15 , de New Orleans R&B cover van songwriter Rudy Tooms (1914-1962). Naast de gruizige gitaar valt het strakke drumwerk van John Perkins op.
In de instrumental Baked Potato tovert Ricci weer een vlammende solo uit zijn mondharp en teistert Johnson zijn gitaar met vlijmscherpe solo’s. Cirque Du Soleil is een blues in New Orleans stijl. Wrong Kind Of Easy/Nobody But You, met de jazzy leadvocals van Dibble, begint met een fraai basintro. Het nummer wordt met volle borst ‘uitgeluid’ door de backing vocals.
Ain’t She Fine, een song van R&B zanger Bobby Rush, krijgt een stevige uitvoering met felle gitaar- en mondharpsolo’s. De bekende bluesstandard St. James Infirmary duurt hier maar liefst ruim 8 minuten. Het nummer begint ingetogen, maar halverwege neemt de heftigheid toe om te eindigen met een scheurende mondharpsolo.
Why Don’t We Sleep On It is heerlijke New Orleans R&B met een gastrol van Joe Krown op Hammond B-3. Terrors Of Nightlife, is een compositie van Dax Riggs, voorman van de jaren ’90 metal band Acid Bath. Uitbundig is de zang in deze bluesballad met duozang in het refrein en na de verpletterende gitaarsolo is er een ingetogen uitloop.
Componist Dibble zingt in No Way, een gruizige bluesrocker waarbij flarden me sterk doen denken aan de bluesklassieker Spoonful. Ricci trekt zijn mondharp als het ware weer aan flarden. Een gastrol is er voor gitariste Joanna Connor. Na de bluesballad Shipwreck sluit het album geweldig af met de bijna acht minuten lange stevige instrumental Hip-Hug-Her van Booker T & The MG’s. Naast de indrukwekkende lange Hammondsolo is er ook weer een kippenvelmoment als Ricci zijn mondharp pakt.
Conclusie:
Liefhebbers van een scheurende mondharp komen op ‘Behind The Veil’ volledig aan hun trekken. Het is volkomen terecht dat alom de loftrompet wordt gestoken over de virtuoze mondharmonicaspeler Jason Ricci.
Tracks:
01. Casco Bay
02. 5 -10 -15 – Rudy Toombs
03. Baked Potato
04. Cirque du Soleil
05. Wrong Kind of Easy / Nobody But You
06. Ain’t She Fine
07. St. James Infirmary
08. Why Don’t We Sleep On It
09. Terrors Of Nightlife
10. No Way
11. Shipwreck
12. Hip Hug-Her
Line-up:
Jason Ricci – zang, mondharmonica
Kaitlin Dibble – zang
Brent Johnson – gitaar, backing vocals
Jack Joshua – bas, zang
John Perkins – drums, backing vocals
Special guests:
Joe Krown – piano, Hammond B-3 (track 2,8,12)
Joanna Connor – gitaar (track 10)
Lauren Mitchell – backing vocals
Website: https://mooncat.org/