Review: Eric Bibb – Ridin’
Eric Bibb – Ridin’
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Stony Plain Records
Release: 2023
Tekst: Fons Delemarre
Op de cover van zijn nieuwe album ‘Ridin’’ kijkt Eric Bibb ons aan vanaf zijn fraaie, bruine paard. De cover straalt uit dat hij zijn zaakjes prima voor elkaar heeft. Terecht. Hij is immers al tientallen jaren actief als bluesmuzikant en heeft een kleine 50 (!) albums op zijn naam staan. Zijn stem blijft prachtig als altijd, maar op het nieuwe album wordt zingen, net zoals op ‘Dear America’ (2021), regelmatig meer praten dan zingen.
Bibb is altijd op zoek naar muzikale partners. Zo was (jazz)bassist Ron Carter present op ‘Dear America’, maakte hij een album met zijn Zweedse vrouw Ulrika Bibb (‘Pray Sing Love’; 2018) en twee albums met zijn vader: ‘A Family Affair’ (2002) en ‘Praising Peace: A Tribute To Paul Robeson’ (2006). Ook op ‘Ridin’’ gaat het over zijn familie (Family) én doen muzikale verwanten als Taj Mahal, Russell Malone en Habib Koité mee.
‘Ridin’’ is een ‘conceptalbum. Bibb formuleert de ‘missie’ ervan als volgt.
“As a songwriter, studying African American history has always been a deep well of inspiration. The true stories of my ancestors and their communities are at the heart of many of the songs on my new album – Ridin’. Together with co-writer/producer Glen Scott, we’ve created a concept album focusing on the ongoing task of understanding systemic racism and purging it from our world. For all its seriousness, Ridin’ is a funky, groovy, hopeful collection of songs that feature stellar guest appearances by Taj Mahal, Jontavious Willis, Russell Malone and Habib Koité. At a time when popular political movements are attempting to delete truth from the historical record, I feel called upon to sing songs that contribute to greater understanding and much-needed unity. The making of Ridin’ has been a labor of love. We hope you’ll enjoy the journey.”
Dertien van de vijftien nummers op ‘Ridin’ zijn -soms gedeeltelijk- van de hand van Bibb. Twee andere (500 Miles en een live-uitvoering van Sinner Man) zijn traditionals. Een overzicht.
– Openingstrack Family verwoordt waar het album over gaat: niet alleen over discriminatie en achterstelling, maar ook en vooral over de alles overkoepelende thema’s Liefde en Gelijkheid: “I am like you/You are like me”
– Inspiratie voor titelnummer Ridin’ vond Bibb in het schilderij ‘A Ride For Liberty’ (1862) van Eastman Johnson.
Ridin’ heeft een subtiele boogiefeel, als een paard in volle galop met zijn drie berijders, op zoek -en op weg- naar vrijheid.
– Bluesvrienden Taj Mahal en Jontavious Willis doen mee op Blues Funky Like That, een nummer dat je op een warme dag meeneemt naar een porch met een schommelstoel, waar een paar muzikanten het zingend en spelend heerlijk naar hun zin hebben. Gewoon “Funky Like That”.
– Qua onderwerp opvallend én aangrijpend is The Ballad of John Howard Griffin, het verhaal over een blanke journalist in het zuiden van de Verenigde Staten, die plastische chirurgie onderging om een donkere huid te krijgen, om zo aan den lijve te kunnen ervaren wat discriminatie in het land van Jim Crow is. De prachtige, jazzy gitaarpartij wordt gespeeld door Russel Malone. Eenvoudige begeleiding (knippende vingers en een doowop-koortje) geeft alle ruimte aan de lyrics en zorgt ervoor dat deze ballade meeslepend en indrukwekkend is.
– 500 Miles lijkt een ‘gewoon’ bluesliedje te zijn over iemand die platzak ver van huis is geraakt:
If you miss the train I’m on
Then you’ll know I’m gone
Lord, I’m five hundred miles from my home
Bij nauwkeurige beluistering blijken er subtiele strijkers in dit nummer te figuren, die doen denken aan het werk van het Britse orkest Penguin Cafe. Met al hun akoestische subtiliteit zou dat gezelschap een verrassende muzikale partner voor Bibb kunnen zijn…
– Zang, tekst en groove van Tulsa Town laten een interessante kruising horen tussen de sound van JJ Cale en Howe Gelb, zoals die klinkt op zijn album ‘’Sno Angel Like You’ (2016).
Omdat Bibb ook graag wil laten horen dat hij ook gewoon houdt van het maken en spelen van mooie muziek, heet de instrumentale track zeven (Onward) een Interlude. Het paard van de vluchtende slaven in Ridin’ moet even een beetje op adem komen…
– Hold The Line is een oproep de Liefde toe te laten in de moeilijke tijden, die Bibb schetst op zijn conceptalbum.
Lately, I’ve stopped thinkin’ in fightin’ terms
War is not the way I choose
But the world right now
Looks like a battle ground
Where everyone of us
Stands to lose
Hatred’s an affliction plaguin’
So many souls out there
Far as I can see
The only remedy
Is a tidal wave of love
Everywhere
Holdin’, holdin’, holdin’ the line
Holdin’, sometimes holdin’
Is all we can do
– Track 9, I Got My Own, is een basic bluesnummer, waarin Bibb begint met te vertellen (en laat horen!) hoe het geluid van Son House hem beïnvloed heeft. De mooie sologitaar is van de Franse ‘Sahara bluesgitarist’ Amar Sundy.
– In Call Me By My name bezingt Bibb wat zijn mensen allemaal gedaan hebben voor Amerika en dat het de hoogste tijd is ”…to call me by my name”
When panthers roamed the delta
I drained your swampy land
I built your railroads
With a hammer in my hand
I picked your cotton
Cut your sugar cane
I fought with the Rough Riders
On that hill down in Cuba
Dug that canal in Panama
Nearly died of yellow fever
In 1917, Uncle Sam called, I came
I joined your segregated army
To make the world free
But back home in Alabama
They tried to tar an’ feather me
Some say it’s changin’
But the things remain the same
I’m not your coon, not your negro
Fact is, I might be your kin
My labor made this country
And I’m an equal citizen
Lord knows, I’m still here
Still here to stake my claim
I’m a man not your boy
You will call me by my name
Call me by my name
En zo is Call Me By My Name een felle aanklacht, die niets aan duidelijkheid te wensen over laat. Maar dan ingetogen, bijna zakelijk -en dus impactvol- verwoord door Bibb.
– Joybells, geschreven door Eric Charles Bibb, Glenvin Anthony Scott en Tommy Sims, is een litanie, een klaagzang, waarin tientallen namen genoemd worden, als eerbetoon aan de ontelbaren die hun leven verloren in de oorlog die rassendiscriminatie is. Lees de tekst mee en huiver…
– Op de dreigende traditional Sinner Man, een liveopname gemaakt op het Wheatland festival, wordt Bib begeleid door strijkersensensemble The Eric Bibb Stringband.
– Free wordt gezongen door Eric Bibb en Habib Koité, omringd door een gospelkoor en de tinkelende kora van Lamine Cissokho.
– People You Love is wederom een oproep om liefde de oplossing te laten zijn voor de thematiek die Bibb op ‘Ridin’’ aankaart. Het is eveneens de opmaat naar het instrumentale outro: Church Bells (Interlude).
“Poeh”, wat een fraai en indrukwekkend album!
Tracks:
01. Family
02. Ridin’
03. Blues Funky Like Dat (featuring Taj Mahal & Jontavious Willis)
04. The Ballad of John Howard Griffin (featuring Russell Malone)
05. 500 Miles
06. Tulsa Town
07. Onwards (Interlude)
08. Hold the Line (featuring Russell Malone)
09. I Got My Own (featuring Amar Sundy)
10. Call Me By My Name (featuring Harrison Kennedy)
11. Joybells
12. Sinner Man with Eric Bibb String Band (Live at Wheatland Festival)
13. Free (featuring Habib Koité)
14. People You Love
15. Church Bells (Interlude)
Website: https://www.ericbibb.com/