Review: Chris Stapleton – Higher
Chris Stapleton – Higher
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Mercury Nashville
Release: 2023
Tekst: Ella-Milou Quist
Hij is één van de grootste en succesvolste countryzangers in Amerika en ook in Europa timmert Chris Stapleton inmiddels behoorlijk aan de weg. Zijn onberispelijke rauwe soulvolle strot, catchy southern rock en country-blues liedjes en zijn (h)eerlijke gitaarspel maken hem tot een absolute favoriet. Niet voor niets is hij in het bezit van vijf Grammy Awards, zeven Academy Of Country Music Awards en tien Country Music Association Awards. Ook is hij een veel gevraagde muziekproducent en verleende hij zijn diensten al aan grootheden als Peter Frampton, Sheryl Crow, Justin Timberlake, Ed Sheeran, Pink en Bruno Mars. Ze staan allemaal te popelen om met hem te werken.
Inmiddels heeft Stapleton vijf soloalbums op zijn naam staan, waarvan zijn nieuwste ‘Higher’ onlangs is uitgekomen. Zoals op al zijn platen werkte hij ook voor deze release samen met de populaire producer Dave Cobb (onder andere Jason Isbell, Take That, John Prine, Rival Sons). Een gouden duo als je het mij vraagt want samen staan ze garant voor hoogstaande kwaliteit. De productie is werkelijk weer om door een ringetje te halen: het is strak, steady, gelikt en niets wordt aan het toeval overgelaten. Alles klopt en het staat als een huis. Het begint al bij opener What Am I Gonna Do’. Meteen vanaf de eerste noot ben je verkocht. De samenzang van Chris met zijn vrouw, singer-songwriter en tevens co-producer van dit album, Morgane Stapleton, gaat door merg en been, ze vertellen echt een verhaal en komen meteen binnen. Neem daarbij de catchy melodielijnen en het aanstekelijke refrein en je bent er al. Er zit een dergelijke traagheid in het nummer die met krachtige slagen van Chris op akoestische gitaar extra kracht bij gezet wordt en dat werkt samen met deze tergende tekst en manier van zingen ontzettend goed. Gooi er nog even een lekkere slide solo overheen en klaar ben je. Wat heeft die man toch een talent voor sterke arrangementen en composities. Briljant. De eerste hit heeft ie alweer te pakken.
Het tweede nummer, South Dakota, heeft een heerlijke mix tussen blues en southern rock en heeft met zijn strakke, steady drumbeat, overstuurde slidegitaar, ruige licks en riffs en fraaie gitaarsolo een warm plekje te pakken in de harten van echte blues liefhebbers. Trust is weer een verrukkelijke oorwurm door het aanhoudende treinritme van de drums. Hier geldt wederom dat de stemmen van Morgane en Chris erg mooi klinken samen. Ook op It Takes A Woman is dit het geval. De minimalistische benadering in de vorm van percussie, gitaar en bas als omlijsting voor de intense, warme en soulvolle vocalen van Chris en de emotie en melancholie die er vanaf spat, maakt dit nummer een adembenemende tearjerker. Wat een juweeltje.
Even heel andere koek is The Fire, die verrassend veel popinvloeden heeft en het daarom goed zou kunnen doen op de radio. Het is dat zijn stem hem verraadt, anders zou je niet eens doorhebben dat het Chris Stapleton is die je hoort. Het had zo een willekeurige singer-songwriter kunnen zijn, die overigens wel uitmuntend is in het schrijven van mooie composities. Think I’m In Love With You is ook anders dan je van de Amerikaanse artiest gewend bent; het bevat een flinke dosis soul inclusief groovende en funky basloopjes en dito drumpartijen en zelfs strijkers. Zijn stem kleurt daar uiteraard fantastisch bij. Ook het daarop volgende Loving You On My Mind heeft een behoorlijk soul geluid en bevat zelfs van die heerlijke gospel achtergrondkoortjes.
White Horse daarentegen is er weer eentje van het kaliber krachtige southern (gitaar)rock met een gouden randje. Dit kan echt een kneiter van een hit worden alleen al vanwege de sterke zanglijnen die perfect ingepast zijn in het liedje. Het is zeer weldoordacht en echt geschreven met hitpotentie in het achterhoofd, dat kan niet anders. Alles klopt gewoon; de instrumentatie, de melodie, de zang. Wat een geweld! Dit nummer moet echt grandioos klinken live. Het publiek zal uit z’n dak gaan. Zonder twijfel.
De titeltrack Higher is eveneens een meesterstuk. De grootste troef zijn de enorme uithalen van Chris in combinatie met de prachtig jammerende geluiden van Paul Franklin op de pedal steel. Met zijn geluid voegt hij aan Chris’ uithalen nog een extra dimensie toe. Uiteraard wordt het tweetal bijgestaan door de sterke ritmesectie (Derek Mixon op drums en J.T. Cure op bas) en doet Chris’ zelf een duit in het zakje met zijn eigen aangename snarenwerk.
Country-rocker The Bottom is weer een plezierige samenwerking tussen voornamelijk Stapleton en zijn vrouw, die met haar enorme twang Chris’ powervolle vocalen schitterend ondersteunt. Het is weer zo’n nummer die lekker blijft hangen en die je samen met je beste vriend of vriendin in een Amerikaanse karaokebar kunt meegalmen. Al doe ik de Stapleton’s met deze uitspraak natuurlijk niet zoveel eer aan, ik doe ze zelfs tekort.
We blijven even in de country hoek zitten, want ook The Day I Die is een gevoelig, melancholisch country liedje waarop vooral Chris’ vocalen, akoestische gitaarspel en Franklin’s pedal steel centraal staan. Wederom vergezeld van de fijne achtergrondkoortjes van Morgane.
Crosswind, eveneens een country song, heeft een stampende aanstekelijke beat die in redelijke sneltreinvaart doordendert. Het meest opvallende aan dit nummer zijn vooral de sterke, groovende basloopjes van J.T. Cure. Wat een geweldige bassist! Hij lijkt te spelen met het grootste gemak en is subtiel aanwezig, maar toch, als je goed luistert is hij van cruciaal belang en zorgt hij juist voor extra schwung in de nummers met zijn soul en funk benadering. Een benadering die je misschien niet zo één, twee, drie bedenkt bij een een southern rock, roots en country georiënteerde artiest. Des te interessanter is zijn speelstijl. Het matcht juist perfect met de muziekstijlen van Chris. Bovendien zorgt Cure er samen met het strakke drumwerk van Mixon voor dat het staat als een huis.
Weight Of Your World heeft door de pedal steel gitaar meteen een lekkere countrysnik, maar eigenlijk klinkt dit nummer verrassend poppy. Het is echt een singer-songwriter liedje, maar dan wel verdomd goed uitgevoerd met een behoorlijk aanstekelijk refrein die lekker in het gehoor ligt en goed blijft hangen.
Het laatste nummer, Mountains Of My Mind, is een schitterend klein en intiem liedje met slechts Chris’ vocalen en akoestische gitaarspel. Een waardige afsluiter van een voortreffelijk plaat die weer heel wat awards in de wacht zal slepen. Het is gewoon nooit slecht wat Stapleton maakt. Hij levert altijd albums van hoogwaardige kwaliteit af. Met ‘Higher’ is dat al niet anders. Het leuke aan deze plaat is overigens wel dat hij wat meer uitstapjes durft te maken naar soul en pop. Het ligt niet per se in de lijn der verwachtingen, maar dat maakt hem wel toegankelijker voor een breder publiek en het geeft tevens aan dat hij veel veelzijdiger is dan men denkt. Het is geen one trick pony, al gedijt hij natuurlijk wel het beste bij zijn country, blues en southern rock sound.
Gelukkig verloochend hij zijn roots op ‘Higher’ zeker niet. Dat zou in zijn geval ook niet slim zijn, want hij is met recht wel de succesvolste en populairste countryzanger in de Amerikaanse muziekindustrie te noemen. Hij moet vooral bij zijn leest blijven en doen waar hij goed in is.
Tracks:
01. What `am I Gonna Do
02. South Dakota
03. Trust
04. It Takes A Woman
05. The Fire
06. Think I’m In Love with You
07. Loving You On My Mind
08. White Horse
09. Higher
10. The Bottom
11. The Day I Die
12. Crosswind
13. Weight Of Your World
14. Mountains Of My Mind
Website: https://www.chrisstapleton.com/