Review: And Venus Was Her Name
And Venus Was Her Name
Auteur: Leo Oldenburger
Format: Paperback
Uitgever: Uitgeverij Koninklijke Van Gorcum, Assen
ISBN: 9789023259237 – Editie: 2022
Tekst: Jarl van Meeteren
Twee maal heb ik het geluk mogen hebben om de wereldberoemde(!) Nederlandse band Shocking Blue live te zien optreden. De eerste keer met zanger Fred de Wilde, de tweede keer met Mariska Veres.
Van het eerste concert herinner ik mij alleen dat de band bestond uit mannen van klein formaat en dat ze zo ongelofelijk hard speelden dat er naast geluid ook wind uit de speakers kwam.
Niet veel later werd Fred vervangen door een zangeres, namelijk Mariska Veres. Als ik de pers van toen mag geloven en ook Leo Oldenburg’s boek ‘And Venus Was Her Name’, was dat iets revolutionairs, terwijl mijn vrienden en ik het eerder een welkome afwisseling vonden na al die lelijke leadzangers van Q65, The Outsiders, The Motions of The Clarks.
Eindelijk hadden wij dan onze ‘Grace Slick’ of ‘Janis Joplin’. Uitgebreid gaat Leo Oldenburger in zijn boek in op hoe Mariska Veres als persoon was, doch een reputatie zoals haar Amerikaanse zuster-zangeressen die hadden was niets voor haar. Ze was de braafheid zelve, wellicht naïef bijna en wilde maar een ding: zingen met een band. Hoewel ze zeer aantrekkelijk was en je als puber misschien zou vermoeden dat zij zwoel en uitdagend zou zijn, was zij het spiegelbeeld daarvan. De keer dat ik haar met Shocking Blue zag optreden was ik na het concert met een smoes (dat ik schreef voor de schoolkrant) tot in de kleedkamer gekomen. Ik zie haar nog zitten op een klein krukje, mij met grote blauwe ogen aankijkend. Ik stamelde wat totdat iemand riep dat hij ook voor de schoolkrant schreef waarop ik zeer vlot de deur werd uitgewerkt. Jammer, maar die herinnering heb ik toch maar. Leo schrijft dat zij op het podium best zelfverzekerd was en op die plek was ze ook echt de leadzangeres hoewel ze de sexy pasjes geleerd had van nota bene Rudy Bennett van The Motions.
In ‘And Venus Was Her Name’ volgen we als lezer Mariska Veres in haar muzikale carrière; ver voordat het succes met Shocking Blue kwam, tijdens en ook in de decennia daarna. Wel moest ik wennen aan het heen en weer gespring in de tijd. Door de vele gesprekken die de schrijver gehad heeft met band-en tijdgenoten wordt een goed beeld geschetst van deze zangeres. Zij komt naar voren als een aardige, lieve vrouw met een grote liefde voor muziek, wars van allures en een genieter van thee en taartjes.
Naarmate het boek vordert krijg ik toch met haar te doen. Ze werkt hard, maakt platen met andere pop artiesten, stort zich op jazz en de muziek van haar vader Lajos Veres: zigeunermuziek. Echte erkenning krijgt ze niet meer. Voor de grote platenbonzen en muziekbobo’s met een twijfelachtige reputatie als Willem van Kooten, alias Joost den Draaier, en Cees van Leeuwen is zij niet interessant en commercieel meer. Zelfs haar vroegere bandmaat Robbie van Leeuwen laat haar vallen en wil zelfs niet meer geïnterviewd worden voor dit boek. Helaas veel te jong overlijdt zij in 2006 aan kanker. We mogen Leo Oldenburger dankbaar zijn dat hij het initiatief genomen heeft om Mariska Veres met zijn voortreffelijke boek uit de vergetelheid te halen waarin zij dreigde te raken. Zijn boek is zeer compleet en informatief, de vele foto’s geven een uitstekend tijdsbeeld, het is prettig geschreven met een vlotte pen.
Ik heb je nieuwsgierig willen maken met deze recensie. Voor diegenen die de zestiger- en zeventigerjaren bewust hebben meegemaakt is dit boek vooral een feest van herkenning en een bron van feiten en kennis; voor de jongeren schetst het een beeld van de beginjaren van de huidige popmuziek. Voor alle lezers is het na het lezen duidelijk dat echt talent vaak alleen wordt gewaardeerd zolang sommigen er geld aan kunnen verdienen, dat succes vluchtig is, dat we als maatschappij zuinig moeten zijn op de creatieve, maar kwetsbare medemens. Bedankt Mariska Veres voor je muzikaliteit, bedankt Leo Oldenburger voor dit geschreven monumentje.