Willie Nile – New York At Night
Format: CD – Vinyl – Digital / Label: River House Records
Release: 2020

Tekst: Fons Delemarre

Ouderwetse grotestads romantiek? Weemoed? Of gewoon lekkere, ordinaire, supervoorspelbare rock ‘n’ roll? Op de cover van New York At Night’ staat in ieder geval een zwart-witfoto van een archetype rock ‘n’ rollman, in de stijl van de Ramones en Lou Reed. Ergens in ’n ondergrondse. Zwart gekleed, natuurlijk. Zwart haar, natuurlijk. En natuurlijk kijkt hij naar de voortrazende subway.

Zie voor vergelijkbare covers diverse andere albums, zoals bijv.How’d A White Boy Get The Blues?’ van Popa Chubby. Chuck Berry hijgt in z’n nek en Springsteen staat mee te stampen. Dezelfde 70plus-er zingt dus ook, in klassiek Berry-idioom van zo’n 50 jaar geleden:

Well baby, let me take you out tonight
The music is thumping and the lights are bright
Meet me after midnight, baby don’t be late
Down around the corner, at the Empire state

Weinig nieuws onder de zon, dus, maar dat wil deze muzikant ook niet. Willie Nile is de naam en zijn nieuwe album heet onvermijdelijk New York At Night’. Hij is natuurlijk niet de eerste die de loftrompet steekt over New York. Hij deed het zelf al op ‘Streets Of New York’ (2011), Lou Reed ging hem in 1989 voor met het prachtige New York’ en de lijst van songs en muziekstukken over NY is schier eindeloos. Popa Chubby , bijvoorbeeld (weer hij), heeft het erover in nummers als It’s a sad day in New York City when there ain’t no room for the blues en Going down to Willie’s (toeval?), allebei afkomstig van How’d A White Boy Get The Blues (2000)

Nile beschrijft op zijn album wat het leven in New York aan kansen biedt en portretteert een aantal New Yorkse eigenheimers/paradijsvogels. De zelfbenoemd nachtburgemeester van NY heeft in de States een behoorlijke staat van dienst en laat met zijn nieuwe album horen: “Ik wil er nog steeds toe doen, dit is wat ik wil, dit is wat ik kan en dit is wat ik zal blijven doen!”

Dus spuiten de Springsteenrockers en de Garland Jeffreys-achtige tunes je om de om de oren. Op gepaste wijze afgewisseld met powerballads. In die ballads valt op dat Nile zich het Dylanesque zingen goed eigen heeft gemaakt, inclusief een in beton gegoten rijmschema. Die link naar Dylan is niet verwonderlijk, want in 2017 maakte Nile al een prachtig album met Dylancovers.

Nile heeft een goede pen voor het schrijven van anthems, lekker in het gehoor liggende, ‘grote’ nummers, met een hoog gehalte catchy meezingstukjes. Liefhebbers van Springsteen, Dylan, Ian Hunter, Chuck Prophet, Garland Jeffreys en Little Steven die eens wat anders willen horen, dat tegelijkertijd heerlijk hetzelfde moet klinken: grijp uw kans!

Meebrullen in de auto mag. Wat heet: meebrullen in de auto MOET!

Tracks
01. New York Is Rockin’
02. Backstreet Slide
03. Doors of Paradise
04. Lost and Lonely World
05. The Fool Who Drank the Ocean
06. A Little Bit of Love
07. New York at Night
08. The Last Time We Made Love
09. Surrender the Moon
10. Under This Roof
11. Downtown Girl
12. Run Free

Website: Willie Nile