Recensie: Greta Van Fleet – The Battle At Garden’s Gate
Greta Van Fleet – The Battle At Garden’s Gate
Format: CD – LP – Digital / Label: Lava – Republic Records
Release: 2021
Tekst: Ella-Milou Quist
Greta Van Fleet is in de loop der jaren flink gegroeid en volwassen geworden. Dat bewijst de Amerikaanse groep met het tweede volledige album ‘The Battle At Garden’s Gate’. De band lijkt eindelijk een eigen sound te hebben gevonden.
Hoewel de heren met de EP’s ‘Black Smoke Rising’ (2017) en ‘From The Fires’ (2017) en het debuut uit 2018 ‘Anthem Of The Peaceful Army’ best hoge ogen gooiden, blijven ze buiten Amerika een beetje onderschat en krijgen niet echt voet aan de grond, terwijl ze dat inmiddels echt wel verdienen. Het stigma van een Led Zeppelin rip off blijft nog altijd aan de groep kleven.
Natuurlijk heeft een deel van de muziek en stijl van de band nog steeds overeenkomsten met Zeppelin, (de rockgroep uit de jaren zeventig is immers één van de grootste inspiratiebronnen van Greta Van Fleet) maar lang niet meer zoveel als in de begintijd. Eerder werd gezegd dat vooral de tweeling Jake (gitaar) en Josh (zang) Kiszka zich erg door de groep heeft laten inspireren.
Het klopt dat Jake een jaar lang een intense studie heeft gedaan naar het spel van Jimmy Page, maar daarmee klinkt hij nog niet als de oude gitaarrocker. Jimmy’s spel wordt veelal betiteld als slordig, maar dat is geenszins het geval. Als je echt goed luistert speelt hij precies met de drums mee, dat is niet iets dat iedere gitarist doet of kan.
Jake heeft bijvoorbeeld deze techniek niet overgenomen. Ook de zang en hoge uithalen van Josh komen niet overeen met die van Robert Plant, hoewel dat wel vaak gezegd wordt. Plant was en is altijd steady, als je naar Josh luistert zijn zijn vocalen schel en vliegt hij met zijn stem alle kanten op. Hij kan, met een beetje meer vocal coaching, zeker een steady geluid laten horen, want dat zit er echt wel in, maar een Robert Plant is hij zeer zeker niet en zal hij ook nooit worden.
Het geluid van Greta Van Fleet is op dit tweede album uitgebreid met progressieve rock, hippie, bluesrock, rock ’n roll, een vleugje pop en het meeste nog een jaren negentig Seattle sound, maar dan wel beter geproduceerd. Denk hierbij aan de opkomst van Mother Love Bone en daaruit voortvloeiend Pearl Jam.
Ook doet de band een uitstapje naar klassieke muziek in de vorm van strijkers. Ze laat niet alleen oude tijden herleven, maar combineert dit ook met een moderner geluid. Het pallet aan kleuren en klanken op ‘The Battle At Garden’s Gate’ is enorm rijk. Er valt veel te ontdekken waardoor het iedere luisterbeurt spannend en verrassend blijft.
Daarnaast is het album ook nog eens verdomd goed geproduceerd. Producer Greg Kurstin (Kelly Clarkson, Adele, Beck, Paul McCartney, Pink, Foo Fighters) zal daar ongetwijfeld een groot aandeel in hebben gehad.
Alles klopt; ieder geluid en ieder detail is duidelijk te horen en bovendien staat het als een huis. De groep klinkt als een geoliede machine die heel goed weet wat ze doet en hoe het moet. Alle vier de heren hebben duidelijk de neuzen in dezelfde richting staan en delen één visie.
Het wordt tijd dat ze het stigma van Led Zeppelin kopie voorgoed achter zich laten en de wereld nu echt gaan veroveren door op alle grote festivals het hoofdpodium te beklimmen en te laten horen waar ze goed in zijn: een fantastische live show weggeven die nog lang zal heugen.
Tracklist
01. Heat Above
02. My Way, Soon
03. Broken Bells
04. Built By Nations
05. Age Of Machine
06. Tears Of Rain
07. Stardust Chords
08. Light My Love
09. Caravel
10. The Barbarians
11. Trip The Light Fantastic
12. The Weight Of Dreams
Website: Greta Van Fleet